افراد می توانند در هر سنی به بالانیت مبتلا شوند. اگر ختنه شده باشید، احتمالاً به آن مبتلا نخواهید شد. اما اگر هنوز پوست ختنه گاه خود را دارید، باید بیشتر مراقب سر آلت تناسلی خود باشید.
انواع بالانیت
سه نوع بالانیت وجود دارد که به طریق مختلف ظاهر می شوند:
1-بالانیت Zoon:
بالانیت zoon رایج ترین نوع است. باعث ایجاد قرمزی و درد در سر آلت تناسلی می شود. معمولا افرادی که درمورد بالانیت صحبت می کنند، به این نوع اشاره دارند.
2-بالانیت Circinate:
ممکن است در مردان مبتلا به آرتریت واکنشی، نوعی آرتریت ناشی از عفونت، رخ دهد. هنگام ابتلا به این نوع، علاوه بر قرمزی و تورم، زخم هایی روی سر آلت تناسلی شما ایجاد می گردد.
3-بالانیت سودو اپیتلیوماتوز کراتوتیک و میکاسئوس:
بالانیت سودو اپیتلیوماتوز کراتوتیک و میکاسئوس (Pseudoepitheliomatous keratotic and micaceous balanitis) که نادر است و فقط مردان بالای 60 سال را درگیر می کند و باعث ایجاد زگیل های پوسته ای روی سر آلت تناسلی می شود.
دو بیماری مرتبط وجود دارد که شباهت زیادی به بالانیت دارند:
- بالانوپوستیت (Balanoposthitis) التهاب یا عفونت سر آلت تناسلی مردانه است که شامل پوست ختنه گاه می شود. از نظر فنی، بالانیت فقط التهاب یا عفونت سر آلت تناسلی مردانه است.
- فیموز (Phimosis) زمانی است که شما نتوانید پوست روی سر آلت تناسلی خود را برگردانید یا جمع کنید.
علائم بالانیت
- قرمزی
- تورم
- درد
- خارش
- ترشح در سر آلت تناسلی
- پوست سفید براق روی آلت تناسلی
- بوی نا مطبوع
- زخم روی آلت تناسلی
- خون ریزی اطراف پوست ختنه گاه
- مشکل در پس کشیدن پوست ختنه گاه خود (به یاد داشته باشید که داشتن پوست ختنه گاه تنگ برای کودکان خردسال طبیعی است).
چین های پوستی می تواند سلول های مرده ، ترشحات و چربی ها را به دام بیندازند. اگر بطور مرتب خود را نشویید، این مواد باقی مانده می توانند جمع شده و اسمگما (smegma) ایجاد کنند که بوی بدی می دهد.
دلایل ابتلا به بالانیت
در صورتی که آلت تناسلی خود را تمیز نگه ندارید، احتمال ابتلا به عفونت را افزایش می دهید. از صابون ملایم استفاده کنید، زیرا مواد شیمیایی قوی می توانند پوست آلت تناسلی شما را تحریک کرده و سبب ابتلا به بالانیت گردند.
همچنین در مواردی که دیابت شما تحت کنترل نباشد یا به عنوان یک عارضه جانبی از داروهای خاص تجویز شده برای درمان دیابت نوع 2، ممکن است اتفاق بیفتد. به عنوان مثال، اگر داپاگلیفلوزین (Farxiga) مصرف کنید، احتمال ابتلا به بالانیت بیشتر می شود، زیرا این دارو به تخلیه قند از بدن از طریق ادرار عمل می کند. شکر محیط مناسبی برای رشد قارچ ایجاد می نماید.
باکتری ها نیز می توانند باعث ایجاد عفونت شوند. بعد از استفاده از دستشویی حتما آلت تناسلی خود را به خوبی تمیز کنید.
همچنین می تواند ناشی از نوعی آرتریت باشد که به عنوان آرتریت واکنشی یا سندرم Reiter شناخته می شود، و می تواند مفاصل و چشم ها را تحت تأثیر قرار دهد.
برخی از داروها می توانند واکنش های آلرژیک ایجاد کنند که منجر به بالانیت شود، از جمله تتراسایکلین و داروهای خانواده آسپرین.
احتمال ابتلا به عفونت در صورت ابتلا به اضافه وزن، یا شرایطی که آب را در بدن حفظ می کند مانند بیماری های قلبی، کبدی یا کلوی، در شما افزایش می یابد.
تشخیص بالانیت
در بیشتر موارد، پزشک می تواند با توجه به علائم و معاینه بدنی، بالانیت را تشخیص دهد. آنها ممکن است برای اطمینان آزمایشاتی را انجام دهند، مانند:
- میزان گلوکز سرمی (برای بررسی دیابت)
- تست های آزمایشگاهی برای هرگونه ترشح
- تست هایی برای بررسی ابتلا به بیماری های مقاربتی (STD)
- تست هایی برای شرایط پزشکی که منجر به بالانیت می شوند.
درمان بالانیت
پس از ابتلا به این بیماری، نمی توانید به راحتی از شر آن خلاص شوید. پزشک شما برای رفع عفونت درمانی را تجویز یا توصیه می کند. درمان شما به آنچه بالانیت را ایجاد می کند بستگی دارد. نسخه معمولاً به صورت کرم یا پماد ارائه می شود. پزشک شما ممکن است موارد زیر را تجویز کند:
آنتی بیوتیک
آنتی بیوتیک برای بالانیت باکتریایی (بصورت کرم یا قرص)
پماد برای بالانیت
کرم ضد قارچ در صورتی که بیماری توسط قارچ کاندیدا (Candida) ایجاد شده باشد.
کرم های استروئید
این کرم ها که می توانند بالانیت ناشی از بیماری های پوستی یا آلرژی را بهبود ببخشد.
درمان با داروی بالینیت
برخی داروهای خاص وجود دارد که با تجویز پزشک به بهبود بالانیت کمک فراوانی می کند.
درمان خانگی بالانیت
برای کمک به بهبود تورم، بهتر است آلت تناسلی خود را در یک وان حمام کم عمق با آب گرم که می توانید در آن بنشینید، بخیسانید. برای کمک به تسکین علائم می توانید محلول نمکی به آب اضافه کنید.
اگر با یک بالانیت مواجه باشید که مجددا رخ داده است، پزشک شما ممکن است ختنه را پیشنهاد کند. اگر پوستی داشته باشید که به سختی جمع شود، احتمالاً به این روش احتیاج دارید.
عوارض بالانیت
بدون درمان، بالانیت می تواند عوارضی مانند موارد زیر ایجاد کند:
⛔باریک شدن مجرایی که ادرار از طریق آن از بدن خارج می شود (تنگی مجرای ادرار)
⛔احتباس ادرار
⛔برگشت ادرار به سمت کلیه ها (ریفلاکس وزیکو اورترال)
⛔جمع شدن دردناک پوست ختنه گاه
⛔کمبود خون در آلت تناسلی
⛔اگر شرایط بدتر شود، برای درمان آن ممکن است به ختنه کردن نیاز داشته باشید.
پیشگیری از بالانیت:
برای اطمینان از عدم بازگشت بالانیت، یا اینکه از ابتدا چنین مشکلی بوجود نیاید، تلاش بیشتری برای تمیز کردن قسمت های خصوصی خود انجام دهید. برای انجام صحیح این کار:
- پوست ختنه گاه خود را به آرامی به عقب بکشید و زیر آن را با آب گرم تمیز کنید.
- از صابون ملایم استفاده کنید، نه از ژل های حمام یا صابون هایی با ترکیبات قوی.
- آن ناحیه را کاملاً خشک کنید.
- این قسمت را مانند مسواک زدن در برنامه روزانه خود قرار دهید.
عادات خوب دیگری که می توانید داشته باشید:
- در حالی که علائم بالانیت را دارید، رابطه جنسی برقرار نکنید.
- از کاندوم هایی استفاده کنید که به خوبی مناسب اندازه شما بوده و با موادی که پوست شما را تحریک نمی کند ساخته شده باشند.
- دستان خود را قبل از ادرار کردن، بشویید.
- اگر رابطه جنسی علائم شما را تحریک می کند، پس از انجام آن، آلت خود را بشویید.
متخصص طب پیشگیری
عمادالدین
جمعه ۱۷ آذر ۲( 1 سال پیش)
تعداد بازدید: 46
مشاهده پرسش
