شپش ها به آسانی می توانند از ترکیب آب و صابون های متداول جان سالم به در برند. در صورتی که برخی اعضای خانواده به شپش تناسلی مبتلا شوند، باید همه افراد تحت درمان قرار گرفته و محیط خانه نیز پاکسازی شود. این اقدام از ابتلای دوباره پیشگیری می کند. بهتر است محیط خانه را جارو کشیده و توالت را با محلول ضد لکه بر ضد عفونی کرد. حوله ها، رخت خواب و لباس ها باید در آب داغ شسته شده و با بیشترین درجه حرارت خشک شوند. در صورت عدم امکان شستشو یا خشک شویی برخی لباس ها باید آن ها را به مدت 72 ساعت در یک کیسه پلاستیکی با هوای بسته قرار دارد. در صورت مقاومت شپش به این موارد باید از محصولات قوی تر استفاده کرد. این محصولات شامل موارد زیر می شوند:

• مالاتیون: یک محلول موضعی است که به مدت 8 تا 12 ساعت بر سطوح آلوده قرار داده می شود.
  
  
• آیورمکتین: یک قرص با دو نوبت مصرف است که به صورت خوراکی استفاده می شود. امکان دارد پس از 10 روز به یک نوبت مصرف دیگر نیز نیاز باشد.
  
  
• لیندان: قوی ترین و سمی ترین محصول در میان دارو های تجویزی درمان شپش تناسلی است. این دارو باید تنها به مدت 4 دقیقه بر روی پوست مانده و سپس شسته شود. مصرف این محصول برای شیرخواران و زنان باردار یا شیرده منع شده است. جهت درمان شپش تناسلی بر مژه ها می توان با استفاده از موچین یا شانه مخصوص شپش تخم این حشره را از بین برد.
  
  

با این حال، بهترین گزینه برای ابتلای نزدیک به چشم ها مراجعه به پزشک و دریافت داروی مخصوص این ناحیه است. افراد باید از استفاده کردن شامپو های متداول رفع شپش در نزدیکی چشم خود خودداری کنند.