تریکومونیازیس یک عفونت منتقل شونده جنسی رایج اما قابل درمان است. اغلب افراد مبتلا به این بیماری علائمی نداشته و از ابتلای خود بی خبر هستند. این فقدان علائم، انتشار نا آگاهانه عفونت را به دیگران بیشتر می کند. دارو های آنتی بیوتیک انگل عامل تریکومونیازیس را از بین می برند.
عفونت تریکوموناس واژینالیس مقاوم
عفونت تریکوموناس واژینالیس مقاوم معمولا به دنبال آلودگی با ویروس HPV یا ویروس زگیل تناسلی دیده می شودتریکومونیازیس چیست؟
تریکومونیازیس رایج ترین عفونت جنسی منتقل شونده و غیر ویروسی در جهان است. اغلب افراد این بیماری را تریش می نامند. نام این بیماری از انگل ایجاد کننده آن یعنی تریکوموناس واژینالیس می آید. تریکومونیازیس واگیر دار بوده و می تواند از طریق تماس جنسی و به صورت ناآگاهانه به افراد دیگر منتقل شود.
علائم عفونت تریکومونایی در زنان و مردان
تریکومونیازیس هر دو جنس را تحت تاثیر قرار می دهد. زنان مخصوصا افراد مسن در مقایسه با مردان بیشتر به این بیماری ابتلا می یابند. زنان سیاه پوست بیش از دیگران مستعد ابتلا به تریکومونیازیس هستند. افراد با انجام موارد زیر خطر ابتلای خود به این عفونت را افزایش می دهند:
- عدم استفاده از کاندوم در رابطه جنسی
- داشتن شرکای جنسی متعدد
آیا عفونت تریکومونایی واگیردار است؟
بلی، تریکومونیازیس به شدت واگیر دار و قابل انتشار است. این عفونت علاوه بر نواحی تناسلی می تواند مقعد، دهان و دست ها را نیز به خود آلوده کند.
دلیل و علت عفونت تریکوموناس
انگلی به نام تریکو موناس واژینالیس عامل بروز بیماری یاد شده است. افراد مبتلا از طریق روش های زیر می توانند این بیماری را به دیگران منتقل کنند:
- رابطه جنسی واژن با واژن یا واژن با آلت تناسلی مردانه
- رابطه جنسی مقعدی (زگیل مقعدی)
- رابطه جنسی دهانی
- تماس مستقیم پوست نواحی تناسلی بدون انزال
علائم عفونت تریکومونایی واژن
یکی از دلایل انتشار ساده تریکومونیازیس تعداد بالای افراد مبتلایی (70 درصد) است که هیچ علائمی را تجربه نمی کنند. افراد اغلب قبل از آن که از بیماری خود مطلع شوند، آن را به دیگران منتقل می کنند.
در واقع، مردان به ندرت علامتی از این عفونت نشان می دهند. علائم در صورت بروز، معمولا در روز 5 تا 28 پس از ابتلا پدیدار می شوند. از جمله علائم تجربه شده می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- خروج ترشحات دارای رنگ سبز، زرد یا سفید که با بوی نامطلوبی همراه هستند
- احساس درد یا ناراحتی در حین رابطه جنسی
- احساس سوزش در انزال
- احساس سوزش یا درد در هنگام دفع ادرار
- تحریک یا خارش ناحیه تناسلی
- خروج ترشحات از آلت تناسلی مردانه
بهترین روش تشخیص تریکوموناس واژینالیس
پزشک جهت تشخیص ابتلای فرد به تریکومونیازیس می تواند انجام آزمایش های زیر را تجویز کند:
معاینه فیزیکی: در زنان این فرایند شامل معاینه لگن نیز می شود.
تست آزمایشگاهی: پزشک نمونه ای از ترشحات تناسلی را از نظر ابتلا به علائم عفونت در زیر یک میکروسکوپ بررسی می کند.
درمان عفونت تریکوموناسیس واژن
تریکومونیازیس در صورت عدم درمان می تواند چندین ماه یا چندین سال دوام داشته باشد. این بیماری به صورت خود به خود برطرف نمی شود. در تمامی زمان ابتلا فرد می تواند این بیماری را به افراد دیگر انتقال دهد. دارو های آنتی بیوتیک خوراکی توانایی از بین بردن انگل تریکومونیازیس را دارند.
در موارد عفونت تریکوموناس واژینالیس مقاوم معمولا بهتر است یک ارزیابی دقیقتر از نظر عفونت های همراه نظیر HPV به عمل آید
درمان تریکوموناس با مترونیدازول
پزشک دارو هایی همچون مترونیدازول (فلاژیل) یا تینیدازول (تیندامکس) را برای بیماران تجویز می کند. در هنگام قرار گرفتن تحت درمان، در نظر گرفتن نکات زیر ضروری است:
- تنها یک دوز دارویی تا 95 درصد زنان مبتلا را درمان می کند.
- مردان و زنان معمولا به 5 تا 7 روز مصرف دارو نیاز دارند.
- فرد مبتلا باید به همراه شریک جنسی خود درمان شده زیرا در غیر اینصورت انتقال بیماری بین آن ها صورت می گیرد.
- جهت فرصت دهی به دارو در از بین بردن عفونت و همچنین رفع شدن علائم باید تا یک هفته پس از اتمام دوره درمانی از برقراری رابطه جنسی اجتناب کرد. برقراری زود هنگام رابطه جنسی می تواند به عفونت مجدد منجر شود. جهت اطمینان از عدم ابتلای خود باید سه ماه دیگر با پزشک ملاقات کرد.
عوارض قرص مترونیدازول برای عفونت واژن
در دوره مصرف دارو های مترونیدازول یا تینیدازول باید از مصرف الکل خودداری شود. این ترکیب می تواند سبب موارد شدید حالت تهوع، استفراغ و ضربان قلب سریع شود. این دارو ها می توانند سبب بروز عوارض جانبی زیر شوند:
- سوزش سر دل
- طعم فلز مانند در دهان
- عفونت های قارچی واژن
با این که تریکومونیازیس به ندرت سبب بروز مشکلات بلند مدت می شود اما عدم درمان آن می تواند خطر ابتلای فرد به ویروس HIV یا عامل بیماری ایدز را بیشتر کند.
پیشگیری از تریکوموناس
افراد فعال از نظر جنسی می توانند جهت محافظت از خود در برابر ابتلا یا انتشار تریکومونیازیس و دیگر عفونت های منتقل شونده جنسی توصیه های زیر را انجام دهند:
از کاندوم استفاده کنید.
به طور منظم از نظر ابتلا به تریکومونیازیس و دیگر عفونت های جنسی آزمایش دهید.
در صورت ابتلا به تریکومونیازیس و دیگر بیماری های مقاربتی ، به دنبال درمان باشید.
در صوت ابتلا به تریکومونیازیس باید به شرکای جنسی خود اطلاع داد تا آنها نیز آزمایش داده و تحت درمان قرار گیرند.
در روابط جنسی خود تنها با یک نفر رابطه جنسی داشته باشید.
تعداد شرکای جنسی خود را محدود کنید.
تریکوموناس واژینالیس در بارداری
در صورت ابتلا به تریکومونیازیس در دوره بارداری یا شیر دهی، اغلب مصرف دارو های آنتی بیوتیک ایمن خواهد بود. تریکومونیازیس در صورت عدم درمان خطر ابتلا به موارد زیر را انجام می دهد:
- زایمان زودرس (زایمان قبل از هفته 37 ام بارداری)
- وزن پایین نوزاد (وزن کمتر از 2.5 کیلوگرم در هنگام تولد)
عدم درمان تریکوموناس
عدم درمان تریکومونیازیس خطر ابتلا به ویروس نقص ایمنی اکتسابی انسان یا همان عامل ایدز را بیشتر می کند. عدم درمان این ویروس می تواند به ایدز منجر شود. زنانی که به تریکومونیازیس و ویروس ایدز ابتلا دارند با احتمال بیشتری هر دوی این بیماری ها را به شرکای خود انتقال می دهند.
به همین دلیل، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) به زنان مبتلا به ویروس ایدز توصیه می کند که حداقل هر ساله آزمایش ابتلا به تریکومونیازیس را انجام دهند.
آیا امکان ابتلای مجدد به تریکومونیازیس وجود دارد؟
ابتلای چند باره به تریکومونیازیس امکان پذیر است. تقریبا از هر 5 فرد درمان شده، 1 نفر ظرف سه ماه پس از درمان دوباره به عفونت مبتلا می شود.
جهت پیشگیری از عفونت مجدد، فرد و شرکای جنسی او باید به صورت همزمان تحت درمان با دارو های آنتی بیوتیک قرار گیرند. پس از اتمام درمان، جهت فرصت دهی به دارو در از بین بردن بیماری و همچنین رفع علائم باید به مدت هفته از برقراری رابطه جنسی خودداری کرد.
دکتر عباس انتظاری متخصص طب پیشگیری
مهنور
چهارشنبه ۱۰ اسفند ۱( 7 ماه پیش)
تعداد بازدید: 60
مشاهده پرسش
