علائم و نشانه های مرتبط با واژینیت و واژینوز ممکن است مبهم و غیر اختصاصی باشد که شامل خارش عمومی، درد، سوزش، قرمزی و تورم واژن می شود. بسته به علت، برخی علائم و نشانه های مشخص ممکن است وجود داشته باشند که شامل یک یا چند مورد زیر است:

#عفونت باکتریایی (واژینوز): 

ترشحات رقیق، خاکستری یا شیری همراه با بوی نامطبوع ماهی مانند واژن (به دلیل مواد شیمیایی به نام آمین ها که باعث افزایش pH واژن می شوند) که به ویژه پس از مقاربت جنسی قابل مشاهده است. خارش و سوزش واژن ممکن است وجود داشته باشد یا نداشته باشد. اکثر زنان مبتلا به واژینوز باکتریایی هیچ علائمی ندارند.

#عفونت مخمر (کاندیدیازیس):

ترشحات واژینال که می تواند مانند پنیر دلمه ای غلیظ و سفید باشد، همراه با خارش، سوزش، ادرار همراه با سوزش، قرمزی و تورم، و رابطه جنسی دردناک.

#عفونت ناشی از تریکوموناس (تریکومونیازیس):

ترشحات واژن مایل به سبز یا زرد که ممکن است همراه با “کف” و بوی نامطبوع، خارش، قرمزی، رابطه جنسی دردناک و ادرار دردناک باشد. در معاینه لگن ممکن است زخم های کوچک قرمز بر روی دیواره های واژن یا دهانه رحم دیده شود. با این حال، بسیاری از زنان مبتلا به تریکومونیازیس علائم قابل توجهی ندارند.

#واژینیت آتروفیک:

این وضعیت در برخی از زنان به هنگام ورود به دوران یائسگی یا در دوران یائسگی رخ می دهد، که به عنوان نازک شدن دیواره واژن تعریف می شود. زنان مبتلا ممکن است دچار خشکی واژن، خارش یا سوزش، درد در حین رابطه جنسی و مقدار کمی خونریزی پس از مقاربت جنسی شوند.