این اختلال موجب احساس اضطراب برای شخص و تنش در رابطه میشود.
اختلال کممیلی جنسی نوعی اختلال جنسی است که میتواند موجب نارضایتی جنسی در فرد شود. اگر بخواهیم صرفا راجع به اختلال کممیلی جنسی صحبت کنیم؛ باید بگوییم که کسی که به این اختلال دچار شود نسبت به برقراری رابطه جنسی و مسائل مربوط به آن بیمیل است.
دستهای از افراد در همه طول عمر دچار این اختلال هستند و عدهای دیگر ممکن است بعدها به این اختلال دچار شوند (حتی اگر قبلا زندگی جنسی سالم و رضایتبخشی داشتهاند). همه انسانها میتوانند به اختلال کممیلی جنسی دچار شوند اما این اختلال در زنان رایجتر است؛ چنانچه حدود یک سوم زنان بزرگسال کشور آمریکا به این اختلال مبتلا هستند.
علائم اختلال کممیلی جنسی
اختلال کممیلی جنسی بسیار رایج است اما به ندرت پیش میآید که این اختلال به درستی تشخیص داده شود. برخی از نشانههای این اختلال موارد زیر هستند:
- اگر میزان اشتیاق جنسی یکی از دو نفر رابطه بسیار بیشتر از فرد دیگر باشد (به طوری که در رابطه تنش ایجاد شود)
- هرگز یا به ندرت راجع به مسائل و فانتزیهای جنسی فکر کردن
- بیمیلی نسبت به انجام خودارضایی
- نگران بودن راجع به اینکه هیچ سائق جنسی یا اندیشههای جنسی و فانتزی وجود ندارد.
- بیمیل بودن نسبت به برقراری هر گونه فعالیت جنسی با همسر یا شریک جنسی
به ندرت پیش میآید که افراد بخواهند هر لحظه رابطه جنسی داشته باشند. البته این موضوع به مواردی چون شرایط زندگی فرد و میزان میل جنسی شخص هم وابسته است. بههرحال اگر از نبود میل جنسی ناراضی هستید و احساس میکنید که پیشامد این حالت در رابطهتان، فاصله و مشکل ایجاد کرده است؛ باید بگوییم که این حالت یکی از نشانههای بزرگ ابتلا به اختلال کممیلی جنسی است.
اگرچه ممکن است بسیاری از مردان و زنان میل جنسی پایینی داشته باشند اما آنچه موجب میشود این حالت در دسته اختلال کممیلی جنسی قرار گیرد؛ نداشتن افکار یا تخیلات جنسی و تمایل جنسی است که میتواند منجر به پریشانی در روابط یا شریک زندگی شخص شود.
آیا نیمهجنسگراها از برقراری رابطه جنسی لذت میبرند؟
دلیل کممیلی جنسی چیست؟
موانع روحی و جسمی زیادی هستند که میتوانند بر میل جنسی فرد تاثیر بگذارند و با گذشت زمان، بیمیلی پیشآمده به اختلال کممیلی جنسی تبدیل شود.
یکی از پژوهشهای منتشرشده در مجله انجمن پزشکی آمریکا نشان داده بود که وجود اختلال جنسی که منجر به ابتلا به اختلال کممیلی جنسی شود؛ بیشتر در مردان و زنانی شایع است که در وضعیت روحی یا جسمی ضعیفی قرار دارند.
تغییرات هورمونی بر میل جنسی اثر دارد؟
البته تغییرات هورمونی مختلف در زنان هم میتواند منجر به اختلال کممیلی جنسی شود (مثل گذراندن دوران یائسگی). پژوهشی نشان داد که میزان ابتلا به این اختلال در زنانی که هنوز به دوران یائسگی نرسیدهاند، حدود 26.7% است؛ در حالی که این درصد در زنان یائسه به 52.4% میرسد.
یعنی وقتی زنان وارد دوران یائسگی میشوند؛ شیوع اختلال کممیلی جنسی آنها تقریبا دو برابر میشود. گذراندن تغییرات هورمونی دیگری مانند دوره بارداری و شیردهی هم میتواند منجر به کاهش میل جنسی و ابتلا به اختلال کممیلی جنسی شود.
با ده فایده جسمی رابطه جنسی آشنا شوید
ابتلا به بیماریهای خاص و کم میلی جنسی
عوارض جانبی برخی بیماریها، کاهش میل جنسی است. از جمله این بیماریها میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- سرطان سینه
- دیابت
- بیاختیاری ادرار
- بیماری تیروئید
- فشار خون بالا
- مولتیپل اسکلروزیس
اثر سبک زندگی بر میل جنسی
یکی دیگر از عوامل موثر در ابتلا به اختلال کممیلی جنسی، سبک زندگی است.
بهخصوص اگر پس از یک روز کاری خستهکننده به خانه برمیگردید یا باید از فرزند، فرزندان یا والدین پیر خود نگهداری کنید. ممکن است دوست داشته باشید در پایان روز یک قهوه بنوشید ولی باید بدانید که مصرف زیاد کافیین بر میزان میل جنسی تاثیر میگذارد.
این موضوع در مورد سیگار کشیدن هم صدق میکند. سیگار کشیدن میزان جریان خون و در پی آن میل جنسی را کاهش میدهد
البته برخی داروهای تجویزی (مانند مهارکنندههای بازجذب سروتونین) هم میتوانند منجر به کاهش میل جنسی و ابتلا به اختلال کممیلی جنسی شوند.
در نهایت یکی دیگر از عوامل موثر در ابتلا به اختلال کممیلی جنسی؛ وضعیت کلی سلامت روحی و رابطه فرد است. اضطراب، افسردگی، مسائل مربوط به تصویر بدن و سابقه مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفتن یا تجربههای جنسی بد در میل جنسی فرد نقش دارند.
مشکلات ارتباطی یا قطع ارتباط با شریک زندگی نیز میتواند باعث کم شدن میل جنسی شود و اگر نسبت به رفع یا درمان این موارد اقدامی صورت نگیرد؛ با گذشت زمان فرد به اختلال کممیلی جنسی مبتلا خواهد شد.
تشخیص کم شدن میل جنسی
مهمترین بخش روند تشخیص اختلال کممیلی جنسی این است که باید راجع به بیمیلی جنسی خود با پزشک صحبت کنید.
پزشک پس از آگاهی از این موضوع برای تشخیص دقیق عوامل کاهش میل جنسی، چند آزمایش مختلف انجام میدهد.
از جمله این آزمایشها میتوان به این موارد اشاره کرد:
- پر کردن پرسشنامه مرتبط با میل جنسی (معمولا از پرسشنامه غربالگری کاهش تمایل جنسی استفاده میشود)
- آزمایش خون برای بررسی میزان هورمونها و ابتلا به بیماریهای خاصی که منجر به ابتلا به اختلال کممیلی جنسی میشوند (مانند اختلال تیروئید، دیابت یا کلسترول بالا).
اگر زن هستید؛ به شما توصیه میکنیم که به متخصص زنان هم مراجعه کنید. متخصص زنان میتواند با انجام معاینههای فیزیکی مختلف ؛ میزان خشکی واژن، ضخامت بافت یا هر گونه درد واژینال که منجر به کاهش میل جنسی میشود را بررسی کند.
درمان کم شدن میل جنسی
پس از تشخیص دلیل ابتلا به اختلال کممیلی جنسی، راههای درمانی مختلفی برای درمان و کنترل این اختلال پیشنهاد میشود. نوع درمان پیشنهادی به عوامل دخیل در ابتلا به این اختلال بستگی دارند. ممکن است ترکیبی از چند روش درمانی مختلف به شما پیشنهاد شود (برای مثال مشاوره و مصرف دارو).
شناختهشدهترین روشهای درمانی شامل موارد زیر هستند:
مصرف دارو : پزشک با بررسی داروهای مصرفی شما (داروهای تجویزی و بدون نسخه) در صورت لزوم در مصرف آنها تعادل ایجاد میکند. اگر در حال مصرف داروی خاصی نباشید یا داروهای تجویزشده ربطی به میل جنسی نداشته باشند.
پزشک داروهای دیگری برای افزایش میل جنسیتان تجویز خواهد کرد. وایلیسی (تزریق برملانوتید) یکی از انواع این داروهاست.
هورمون درمانی : اگر به دلیل خشکی واژن یا درد در این ناحیه دچار اختلال کممیلی جنسی شده باشید؛ ممکن است پزشکتان برای راحتی بیشتر در رابطه جنسی استروژن مصرف کند.
این هورمون میتواند نشانههای بیمیلی جنسی را رفع کند.
تغییر سبک زندگی : ممکن است پزشک برای بهبود میل جنسیتان علاوه بر راههای درمانی بالا، در سبک زندگیتان نیز تغییر ایجاد کند.
از جمله این تغییرات میتوان به ورزش مداوم، ارائه راههایی برای سازگاری با اضطراب، ترک سیگار و مصرف الکل کمتر و برقراری ارتباط صمیمانه با همسر یا شریک جنسی اشاره کرد.