کهیر با عنوان Urticaria شناخته می شود. تورم قرمز، برجسته و اغلب خارش دار با اندازه های مختلف که در پوست ظاهر و سپس ناپدید می شوند. کهیر در واقع یک واکنش آلرژیک حاد یا مزمن به شکل تورم دانه‌های گرد سرخ بر روی پوست که با خارش شدید همراه است. کهیر به شکل تکه ای یا حلقه ای روی پوست ظاهر می شود، به شکل گروهی بوده و مثل جوشهای قرمز متورم اند. وقتی این تاولها زیادند از قسمتی که هستند محو میگردند و درقسمت دیگر بدن ظاهر میشوند. تولید ماده هیستامین در بدن دلیلی برای بوجود آمدن این جوشهای قرمز است . در صورت مصرف و یا تماس داشتن با مواد حساسیت زا این ماده در بدن آزاد میشود.
کهیر بیماری شایعی است که در مراقبت‌های اولیه تشخیص داده و درمان میشود. کهیر با تورم‌های برجسته بشدت خارش‌دار با حدود مشخص (ادم پوست سطحی) که قطر تیپیک آنها ۲-۱ سانتی‌متر است، مشخص میگردد هرچند اندازه آنها میتواند متفاوت باشد و ممکن است به هم بپیوندند؛ آنها می‌توانند کم‌رنگ تا قرمز پررنگ نیز به نظر برسند کهیر میتواند با یا بدون آنژیوادم رخ دهد که عبارت است از ادم غیرگوده‌گذار و موضعی بافت زیرجلدی یا بینابینی که ممکن است دردناک و گرم باشد. این بیماری میتواند باعث اختلال شدیدی در کار، مدرسه و کارهای منزل گردد. هرچند کهیر و آنژیوادم به طور معمول خوش‌خیم و خود محدود شونده هستند، می‌توانند علایم آنافیلاکسی باشند یا ممکن است نشانگر یک اورژانس پزشکی یا به ندرت بیماری زمینه‌ای مهمی باشند.
آنژیوادما یا تورم رگی، باعث تورم عمیق تر در سطح پوست به خصوص اطراف لب و چشم می گردد یک حالت وخیم تر ( آنژیوادمای ارثی ) غیر شایع بوده و به طور ناگهانی ، شدید و سریع باعث تورم صورت ، بازو ،ساق پا ، اندمها ، دستگاه تناسلی ، مجاری هوایی و دستگاه گوارش می گردد.
آنژیوادم در دست
در بیشتر بیماران کهیر و آنژیوادما بی ضرر بوده و هیچ علامت پایداری بر جای نمی گذارد. آنژیوادم شدید در صورتی که باعث انسداد راه هوایی در اثر تورم زبان یا گلو شود، می تواند تهدید کننده حیات باشد و باعث کاهش سطح هوشیاری گردد.
میزان کهیر بستگی به شدت بیماری دارد. با شروع حساسیت به طور عادی این واکنشها افزایش می یابد. نوع ملایم آن میتواند خیلی جدی نباشد و با درمانهای خانگی میتوان آنرا معالجه کرد ولی اگر شدید باشد شخص بیمار باید بستری گردد. هر دو نوع آن باعث اذیت بیمار میگردد به خصوص وقتی که کهیر روی صورت ایجاد شود و یا اینکه کودکان به آن مبتلا شوند که برای والدین آزار دهنده است.
این بیماری در کودکان و بچه ها به خاطر عواقب بدی که دارد، باید به طور جدی درمان شود. درمانهای خانگی برای این نوع کهیرها قابل تایید نیستند
کهیر میتواند در هر بخشی از پوست رخ دهد. این ضایعات گرد تا چند شکلی هستند و می‌توانند به سرعت رشد کرده، به هم بپیوندند. آنژیوادم عمدتا صورت، لب‌ها، دهان، راه هوایی فوقانی و اندام‌ها را مبتلا می‌نماید ولی میتواند در محل‌های دیگر نیز رخ دهد. در هر دو وضعیت، شروع علایم سریع بوده، معمولا ظرف چند دقیقه رخ می‌دهد. ضایعات کهیری منفرد معمولا ظرف ۲۴ ساعت بدون درمان بهبود می‌یابند هرچند آنژیوادم ممکن است تا ۷۲ ساعت طول بکشد. معمولا پس از رفع علایم به استثنای خراشیدگی‌های احتمالی ناشی از خارش، ضایعه‌ای باقی نمی‌ماند.
علائم شایع بیماری به شکل جوشهای خارش‌دار با خصوصیات زیر: این جوش‌ها متورم شده و تبدیل به ضایعات صورتی یا قرمز رنگ میشوند. این ضایعات کهیری حاشیه کاملاً مشخص دارند و مسطح هستند. قطر آنها ۵-۱ سانتی‌متر است.
ضایعات کهیری سریعاً به یکدیگر می‌پیوندند و پلاک‌های بزرگ و مسطح به رنگ پوست تشکیل می‌دهند.
این ضایعات کهیری یا پلاک‌ها مرتباً تغییر شکل می‌دهند و ممکن است در عرض چند دقیقه یا چند ساعت ناپدید شده و دوباره ظاهر شوند. تغییراتی به این سرعت، مشخص کهیر است
کهیر حاد می تواند کمتر از یک تا ۶ هفته به طول بیانجامد، در حالی که کهیر مزمن بیش از ۶ هفته طول می کشد و گاهی نیز ماه ها و سالها ادامه می یابد .اغلب آنژیوادما و کهیر مزمن همزمان رخ می دهند.
کهیر اغلب خارش دار و ممکن است مشابه گزش پشه باشد . کهیر تمایل به ایجاد در هوای گرم دارد.
علائم و نشانه های آنژیوادما عبارتند از : تورم بزرگ نواحی اطراف لب و چشم ، دستها، پاها ، آلت تناسلی و داخل دهان تورم شدید و ناگهانی صورت، بازوها، مجاری هوایی و گوارشی
– دردهای پیچشی ناشی از تورم دستگاه گوارش
– تنفس دشوار ناشی از تورم مجاری هوایی
چند علت برای کهیر شناسایی شده است. در بیماران دچار کهیر حاد غالبا میتوان محرک‌ها را شناسایی نمود . محرک‌های شایع عبارتند از آلرژی‌زاها، آلرژی‌زاهای کاذب غذایی (یعنی غذاها یا افزودنی‌های غذایی که حاوی هیستامین هستند یا ممکن است باعث آزادسازی مستقیم هیستامین شوند مثل توت فرنگی، گوجه فرنگی، نگهدارنده‌ها و مواد رنگ‌دهنده)، گزش حشرات، دارو یا عفونت‌ها. کهیر میتواند ناشی از واکنش‌های آلرژیک به داروها، به خصوص آنتی‌بیوتیک‌ها و ناشی از باز شدن مستقیم گرانول‌های ماست‌سل‌ها توسط برخی داروها، از جمله آسپیرین، داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی، مواد حاجب، شل‌کننده‌های عضلانی، مخدرها و وانکومایسین باشد. محرک های فیزیکی (مثل گرما، سرما ، لرزش و فشار) و فعالیت یا محرک‌های دیگری که دمای مرکزی بدن را افزایش می‌دهند نیز می‌توانند در برخی بیماران، احتمالا از طریق فعال سازی مستقیم ماست سل‌ها، باعث ایجاد کهیر شوند.
شایعترین دلایل ایجاد کهیر به قرار زیر است:
• داروها؛ تقریباً تمام داروها توانایی ایجاد کهیر را دارند، از جمله آسپیرین
• گزش حشرات؛ عفونت های ویروسی؛ بیماری‌های خود ایمنی؛ دیس پروتئینمی‌ها (وجود پروتئین‌های غیرطبیعی به مقدار زیاد در خون)
• سرطان‌ها، به خصوص سرطان خون
• مواجهه با حیوانات، خصوصاً گربه ها
• خوردن تخم مرغ، میوه، آجیل، یا صدف. سایر غذاهای نیز می‌توانند در شیرخواران
• باعث بروز کهیر شوند، اما نه در بزرگسالان
• رنگهای افزودنی غذایی و نگهدارنده‌ها
• بیماری های عفونی و عفونت‌ها قارچی، ویروسی یا باکتریال
ضایعات کهیری و آنژیوادمای به وسیله التهاب پوستی ایجاد می شوند. در برخی موارد کهیر و آنژیوادما هنگامی شروع می شود که سلولهای خاصی به نام ماست سل ها، هیستامین و دیگر ترکیبات شیمیایی را در جریان خون و پوست آزاد می کند.
واکنش های حساسیتی و آلرژیک به دارو و غذا می تواند منجر به ایجاد کهیر و آنژیوادما گردد.
غذاها: حلزون ،ماهی، آجیل، تخم مرغ و شیر از شایعترین آلرژن ها می باشند.
داروها: تقریباً هر داروئی می تواند باعث ایجاد کهیر یا آنژیوادم شود. امٌا شایعترین آنها عبارتند از :آسپرین ، آنتی بیوتیک ، بروفن و داروهای کنترل فشار خون
آلرژن های دیگر عبارتند از : گرده گلها ، پشم حیوانات ، لاستیک و نیش حشرات
عوامل محرک دیگر عبارتند از :
• عوامل فیزیکی : نظیر گرما، سرما، نور خورشید، آب، فشار پوستی، استرس روحی و ورزش
• درماتوگرافیسم: معنی تحت لفظی آن نوشتن بر روی پوست می باشد. هنگامی که روی پوست فشار وارد می سازید. یا خراشیده می شود. یک برجستگی در محل به علت آزاد شدن هیستامین و التهاب رگی ایجاد می شود.
علاوه بر این، شروع کننده ها گاهی اوقات کهیر و آنژیوادم در اثر واکنش به آنتی بادی های منتشر شده در بدن ایجاد می شود. نمونه های این حالت شامل انتقال خون، اختلالات سیستم ایمنی مانند سرطان لوپوس، بیماری های تیروئیدی خاص، هپاتیت A و B و سرماخوردگی می باشند.
آنژیوادم ارثی به سطح پائین یا عملکرد غیر طبیعی پروتئین خونی خاصی به نام مهار کننده C1 مربوط می باشد . این مهار کننده نقش تنظیم کننده ای بر عملکرد سیستم ایمنی شما ایفا می کند.
• سابقه قبلی آنژیوادم و کهیر
• واکنش های حساسیتی
• سابقه خانوادگی آنژیوادم
• سابقه خانوادگی آنژیوادم ارثی
ممکن است پزشک سابقه دارویی شما را بپرسید یا از جزئیات برنامه روزانه شما جهت روشن کردن محرک های احتمالی مطلع گردد. هم چنین ممکن است وی تست های حساسیتی نظیر تست پوستی را انجام دهد.
در صورتی که پزشک شما به بیماری آنژیوادم ارثی مشکوک باشد ممکن است تست خونی جهت تعیین سطح یا عملکرد پروتئین خونی خاص را تقاضا نماید.
اساس درمان پرهیز از محرک‌های شناخته شده است. همچنین توصیه میشود که بیماران از مصرف آسپیرین، الکل و احتمالا داروهای ضد التهاب غیر استروییدی نظیر آسپرین یا بروفن پرهیز کنند، زیرا این‌ها ممکن است علایم کهیری را تشدید نمایند. در صورتی که پرهیز غیرممکن باشد یا محرکی شناسایی نشود یا با وجود پرهیز باز هم تسکین علایم لازم باشد، داروهای ضدهیستامین خط اول به شمار می‌روند. در صورتی که آنتی‌هیستامین‌های خط اول کافی نباشند، میتوان از انواع داروهای دیگر استفاده نمود.
در صورت خفیف بودن علائم نیازی به درمان نیست. درمان استاندارد برای این بیماری، آنتی هیستامین ها می باشند و عبارتند از :
داروهای بدون نسخه نظیر دیفن هیدرامین، کلرافنیرآمین، کلماستین و لوراتادین
آنتی هیستامین هایی نظیر دیفن هیدرامین ، کلروفینرآمین و کلماستین ممکن است باعث باعث خواب آلودگی شود. داروهای تجویزی عبارتند از :
• دسلوراتادین
• فکسوفنادین
• سیتریزین
• هیدروکسی زین
در صورت لزوم جهت درمان پزشک ممکن است کورتیکواستروئید خوراکی تجویز نماید که باعث تخفیف تورم، قرمزی و خارش می گردد. علیرغم سودمندی این درمان ها ، این داروها بر آنژیوادم ارثی اغلب غیر مؤثر هستند.
درمان اورژانس در موارد واکنش‌های شدیدی که جان بیمار را به خطر می‌اندازند.
بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش خون، آزمایش ادرار، سرعت رسوب گلبول‌های قرمز، و عکسبرداری از قفسه سینه برای رد واکنش التهابی ناشی از عفونتباشند.
درمان با هدف پیشگیری از مواجهه با عوامل اتخاذکننده کهیر صورت می‌پذیرند.
آزمون پوستی برای آلرژی و تزریقات برای حساسیت‌زدایی
داروهایی که برایتان تجویز نشده است را مصرف نکنید (از جمله آسپیرین، مسهل‌ها، آرام‌بخش‌ها، ویتامین ها، ضداسیدها، ضددردها یا شربت‌های ضد سرفه)
لباس تنگ نپوشید. هرگونه و آزردگی پوست میتواند باعث بروز کهیر شود.
حمام داغ نگیرید.
برای تخفیف خارش از کمپرس آب سرد استفاده کنید.
درمان های اختصاصی کاربردی جهت درمان آنژیوادم ارثی طولانی مدت می باشند و شامل اندروژن های خاصی نظیر دانازول که باعث تنظیم سطح پروتئین خونی می گردد، می شود.
در طی یک حمله حاد کهیر یا آنژیوادم شما ممکن است نیاز به تزریق اورژانسی آدرنالین داشته باشد.
در صورت تکرار حملات ممکن است پزشک آدرنالین و نحوه مصرف آن را جهت مواقع ضروری تجویز نماید.
• اجتناب از محرک های شناخته شده نظیر غذاها و داروها
• اجتناب از وضعیت های خاصی نظیر سرما و گرما
• مراقبت فردی
• اجتناب از خاراندن منطقه مبتلا
• پوشش نازک با رنگهای روشن
• به حداقل رساندن فعالیت های شدید
• مصرف آنتی هیستامین های بدون نسخه جهت رفع خارش
عواقب بیماری غیر قابل پیش‌بینی هستند و بستگی به علت برزو کهیر دارند. اگر علت کهیر یک دارو یا عفونت حاد ویروسی باشد، کهیر معمولاً در عرض چند ساعت یا چند روز ناپدید میشود. البته در بعضی از موارد کهیر مزمن شده و ممکن است تا ماهها یا سالها ضایعات کهیری بیابند و بروند. البته در اغلب موارد، کهیر غالباً خود به خود فروکش می‌کند حتی اگر علت آن مشخص نباشد.
تا چند روز پس از ناپدید شدن کهیر فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های خود را کم کنید. سعی کنید زیادی گرمتان نشود و عرق نریزید یا دچار هیجان نشوید.
اگر شک به یک نوع غذا به عنوان علت بروز کهیر برده‌اید، فهرستی از غذاهایی که روزانه می‌خورید تهیه کنید تا کار شناسایی غذای مسؤول راحت‌تر شود.
از مصرف قهوه یا سایر نوشیدنی‌های کافئین دار (در صورتی که باعث بروز کهیر شوند) خودداری کنید. الکل ننوشید.
اگر علایم زیر به هنگام کهیر رخ دهند:
آنژیوادم (یک مورد اورژانس)
• متورم شدن لب‌ها
• تنگی‌نفس یا خس خس سینه
• احساس سفتی یا گرفتگی و خفگی در گلو
• هرگونه علایم شوک آلرژیک. این یک اورژانس است!
اگر دچار علایم جدید و غیر قابل توجیه شده‌اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
در صورتی که مبتلا به کهیر پوستی یا ضایعه مشکوک روی پوست هستید:
